Çocuğun oyuncaklarıyla kurduğu ilişki hayat boyu sürecek bir simülasyonu gösterir. Büyüdükçe başka oyuncaklara geçilir. Oyunlar gelişir, sorumluluklar artar. İnce ayarlar, büyük gayretler isteyen, disiplin isteyen oyunlarla hayat devam eder. Dünya hayatının oyun ve eğlenceye benzetilmesi boşuna değildir.
Ciddiye alınacak şey oyuncaklar veya oyunlar değil onlarla ne yapıldığıdır. Parçaları tek tek inşa ederken bir taraftan başka bir oyunda yıkılan binaları görmek ve onlardan da ders çıkarmak. Başkasının oyununa yardım ederken farkında olmadan kendi oyununun da geliştiğini görmek. Bu çok boyutlu oyunda tek bir püf noktası da yok. Dikkat edeceğin tek bir unsurla oyunu kazanamıyorsun. Çok farklı kurallar çok farklı süreçlerde aktif oluyor.
Refik Tırpan ALTAY