Bir Of Çeksem Karşımdakini Yıldırır

Son zamanlarda etrafımda “üfff”, “püff”, “off” sesleri artmaya başladı. İlk zamanlarda o tepkilerin sıklığından rahatsız olsam da sonrasında benim de tepkilerim rutine bindi ve bunları görmezden gelmeye başladım.

Evet, gördüm! Görmezden gelebileceğimizi bir kez daha gördüm. Görmezden gelebiliriz! Bizim enerjimizi sömürecek, sonradan düşünüldüğünde “Aslında bu kadar üzülmeye gerek yokmuş.” diyebileceğimiz her şeyi görmezden gelmek mümkün! Bir söz vardır. “Damdan düşenin halinden anlamak için damdan düşmeye gerek yok.” denir. El hak doğrudur. Başkasından görmeye de lüzum yok. Hangimiz önceki davranışlarımıza çoğu zaman gülüp geçmedik ki?

Etrafımda o sesler artmaya başladı, demiştim. Biraz anlatmaya çalıştım görmezden gelmeye başlayınca. Dedim ki, “Böyle üzülüp durarak, of çekip zihni meşgul ederek, enerji kaybına yol açarak bunlar düzelmeyecek. En iyisi yapmamız gerekeni yapalım. Olmaz mı?” Olmadı. Dinlediler, hak verdiler. Yine de değişmedi.

Haliyle ben de üzüldüm. Bu, kendimi heba edercesine değildi tabi. Öğrenip, kısmen de olsa başarabildiğim bir şeyi yakınımdakilere yeterince aktaramadım. Belki de ben başaramadığım için onlar o hale devam ettiler bilemiyorum. En azından dua eder, kastettiğim hali yayabilmenin niyazında bulunurum.

Nuri N. DOKUZOĞLU 04.09.2018 (Proje 99)