Açken Sen Tok Değilsin

Birçok ihtiyacımızın sebebini tanımlayamadığımız gibi "gürültü" ihtiyacımızı da tanımlayabilmiş değiliz. Yahu evde bir gürültü ossun, ses ossun şu televizyonu açayım hele, diye televizyonunu açan insan sayısının az olmadığına eminim. Geçen gün ben de evdeki sessizlikten rahatsız oldum ve muhtemelen hayatımda ilk kez ses ossun diye televizyonu açtım.

Sessizlikte ne var da gürültü istiyoruz? Veya gürültüde ne var da sessizlik istiyoruz? Paradigmanın iflas etmesi, sessizliğin dayanılmaz ağırlığı, çanların kimler için öttüğü hepsi, bunların hepsi merak konusu.

Sessizlik kimin işine gelir? Gürültüden nemalanan hangi canlı türü varsa onların işine gelmez mesela. Sessizlik, dikkat isteyenlerin işine gelir. Dikkat isteyenler bazen gürültü isteyebilir mi? Evet.

Yıllar önce bir radyo programında tuhaf istekler konulu etkinlikte bir dinleyici şöyle bir şey demişti: Keşke bir cihaz olsa da onu çalıştırdığımızda bütün sesler en azından o ortamda en düşük seviyeye inse. Zihnimi zaman zaman meşgul eden bir cümleye dönüştü tabi bu istek. Hakikaten bütün sesleri emen bir cihaz olsun ister miyiz? Bilemiyorum Altan.

Bir yandan da şöyle düşünüyorum: zihnimde sürekli gürültü yapan biri var ve bu biri,daha fazla gürültü istiyor, hep gürültü istiyor. Böylelikle kendisini fark etmemi engelleyecek bariyerler inşa ettiriyor. Böylelikle kendisini seslerin arasına saklıyor. Aha işte burada. Bu gürültü ve sessizlik isteğimiz tam bu noktada diye düşünüyorum. İçimizde ses eden o varlığın farkında olduğumuz anlarda sessizlik istiyoruz çoğu zaman fakat onun farkında değilsek gürültüyü azaltmak amacıyla başka gürültüler istiyoruz. Belki istememiz gerektiğine inandırılıyoruz.

Bilemiyorum. Bu hamur daha çok su götürür. Bu hamurun ekmek olması için bir ömür verilmiş. Bu hamurun ekmek olması için suya ihtiyaç var. Akabinde ve detayında hamur, ekmek olunca su olmak isteyecektir. Haddi zatında her şey, su olmak isteyecektir.

Ahmet A. KEFENOĞLU 01.11.2017 (Proje 99)