Zülfünün Teli?

Efkarlanmak, kokusu hoş gelen bir başka zehirdir.

Aklıma dersler geldi, açayım bir şarkı dinleyim. Aklıma geçen sene kaybettiğim bir yakınım geldi, o şu şarkıyı çok severdi açayım onu dinleyeyim. Geçen sene şu zamanlar şu şarkıyı çok dinlerdim, açayım onu dinleyeyim. Lisede çok dinlerdim, açayım şu sanatçıyı dinleyeyim...

Fatih Sultan Mehmet veya 2.Mahmut veya Mimar Sinan hayatında kaç kez efkarlanmaya vakit ayırmıştır acaba? Ya da Mehmet Akif Ersoy, Elon Musk, Kaleci Beckenbauer, Taçsız Kral Pele ya da Edison... Tamam kıyas etmeyi bırakayım. Efkarlandığımız en son anı hatırlayalım. Efkarlandığın son an, son gün; o "efkarlanıyorum" havasında hangi parlak fikri ürettin, hayatın tekrar seni o duruma düşürmemesi için hangi adımları atacağın hangi programı çizdin?

İnstagram'da, Facebook'ta, Twitter'da, televizyonda pohpohlanan olumsuzluk, umutsuzluk, çaresizlik düşüncelerine yenilerini eklemememiz için önce farkında olmamız gerekiyor bu durumun bize verdiği zararın. Bir de üstüne üstlük "efkar anları" oluşturmak, hayatımıza giren olumsuz parazit yayınlara yenilerini eklemek hayalini kurduğumuz hangi gerçek varsa bizi ondan bir fersah daha ayırıyor.

Her an ölüme hazır olmaya hazırlanmak çelik gibi bir irade ve zihin gücü ve düşünce farkındalığı gerektiriyor.

Ahmet A. KEFENOĞLU 31.12.2017 (Proje 99)