Konuş Ulan Konuş!

İki üç gün kadar önce adını duyup araştırmadığım bir psikolojik rahatsızlığı araştırdım. Şükür ki kendimde hissedip kaynağını, sebebini bilmediğim, ifade edemediğim bir rahatsızlıkmış bu. Pasif agresiflik çocukluktan doğup gelen, günlük hayatı temelinden etkileyen bir rahatsızlık.

Yaşadığımız duygu durumlarını kendimiz dışında kimse ile paylaşamamak şeklinde özetleyebilirim. Bu öyle bir rahatsızlık ki diğer psikolojik rahatsızlıklara temel oluyor. Çocukluğunda duygularını öğrenemeyen, ifade ettiği zaman karşılık bulamayan çocuk, büyüdüğünde sorunlarını içine atan bir tip haline geliyor. Ve zihnindeki olumsuzluklar onu hayattan yavaş yavaş koparıyor. Şöyle örnekler veriyor psikologlar: Bu hastalığı yaşayan insanlar hayatlarında bir düzen oturtamazlar ve beraber yaşadıkları insanlar da bundan olumsuz etkilenir. Pasif agresif bir koca hanımından rahatsız olduğu bir meseleyi dile getirmez fakat hiçbir şey olmamış gibi de yapamaz. Kadın farkında olsa da kocasını konuşturamaz.

Mesele yine kendini ifade etme becerisine ve hatayı kabullenmeye geliyor. Var olmayı hissetmek, istek ve arzuları bir tarafa koyup yaşadıklarımızı doğru okumakla mümkün. Kendimiz dışında başka bir insanı değiştiremeyiz, onunla konuşsak da bunu başaramayız; konuşmasak da.

Ahmet A. KEFENOĞLU 14.12.2017 (Proje 99)